Swojska Ameryka

Prowadzone „na luzie” zapiski Zbigniewa Białasa, anglisty z Sosnowca, z pobytu na amerykańskiej prowincji i podróży przez połowę Stanów. Zero sztucznego zachwytu Ameryką, ale na szczęście brak też przemądrzałej krytyki.

Demokracja na straganach

Legia Warszawa z wizytą w poznańskim Empiku, fot. Krzysztof Mączkowski

Mój kolega, obruszony, umieścił na facebooku zdjęcie zrobione w poznańskim empiku, w którym oferowany jest gadżet z klubu Legia Warszawa.”I po co taki syf w poznańskich empikach? Po co komu takie prowokacje?”, napisał Krzysztof.

Kastet i Polihymnia

Wrażliwość na sztukę niektórych polskich polityków jest wzruszająca. Na teatr na przykład.

Muza Polihymmnia, Centrale di Montemartini, Rzym, zdj. MM, © CC BY-SA 3.0

La chiesa di campagna e la chiesa di città

 26 Febbraio, 2017

Una chiesa a Vinci, piccola città della Toscana. Un manifesto sulle proiezioni dei film di grandi registi italiani: Rossellini, Visconti, De Sica, Fellini. Ogni venerdì, nella saletta parrocchiale con ingresso gratuito.

Cracovia. Santuario di San Giovanni Paolo II. Una messa di supplica per il peccato di bestemmia contro la santa croce e la persona di Giovanni Paolo II, il papa santo. Il peccato è uno spettacolo al Teatro Powszechny di Varsavia. La messa è concelebrata dal cardinale Stanislaw Dziwisz, ex- segretario privato di papa Giovanni Paolo II.

Il Cardinale Dziwisz

Kościół prowincjonalny i kościół metropolitalny

26 lutego 2017 r.

W kościele w miasteczku Vinci, na toskańskiej prowincji, ogłoszenie o piątkowych pokazach filmowych: Rossellini, Visconti, De Sica, Fellini. Projekcje w sali parafialnej, wstęp wolny.

Kraków, sanktuarium św. Jana Pawła II . „Adoracja przebłagalna” w ramach „wynagrodzenia” za „grzechy bluźnierstwa przeciwko Krzyżowi św. i osobie Jana Pawła II, świętego papieża, które dokonały się na scenie Teatru Powszechnego w Warszawie”. Mszę koncelebruje kardynał Stanisław Dziwisz, były osobisty sekretarz Jana Pawła II.

Un centesimo che vale un sacco

Mio figlio ha trovato una moneta – 1 centesimo del 1867 quando Firenze era la capitale d’Italia.

Ma la cosa più preziosa è stato vedere quanto Iacopo fosse fiero quando gli abbiamo detto come la sua scoperta fosse eccezionale.

 

Dzidiana Solska. Odeszła krakowska legenda

„Była jak kakadu, rajski ptak. Zwłaszcza w stanie wojennym wyróżniała się bardzo na tle szarych ludzi”.

Zmarła Dzidiana Solska, modelka i wróżka z Krakowa, jeden ze znaków rozpoznawczych miasta (kto jej nie spotkał pod Sukiennicami albo w którejś z knajp, jak przepowiadała przyszłość?), niestrudzenie snująca legendy o samej sobie. Osiemnaście lat temu ugościła mnie i przez kilka dni wędrowaliśmy razem po ulicach, barach i różnych firmach Krakowa, dzięki czemu mogłem obserwować ją w akcji i napisać o niej reportaż. Poznałem też Józefa, jej nieodłącznego towarzysza i szofera. Nie wiem, co się z nim dziś dzieje.

Wyciągam ten stary tekst i z wielką przyjemnością odczytuję opowieści pani Solskiej. Wielu z nich już nie pamiętałem.

Śmierć klauna

Anas al Basha (Courtesy of Ahmad al-Khatib, via AP)

Pytacie: Co robi klaun pod ostrzałem bomb? Pytanie powinno brzmieć: co robią bomby nad głowami dzieci?

„Czy ja umrę, proszę pani? Czy ja umrę?”

 

Ręce mi drżą. Jak dobrać słowa? Czego więcej trzeba, żeby wstrząsnąć ludźmi i rządami niż filmu z chłopcem – ofiarą ataku gazowego samolotów dwóch rzeźników, Assada i Putina, przywódców dwóch państw bandyckich? Chłopiec ma założoną maskę tlenową, płacze i przerywanymi słowami mówi, że nie wie, gdzie są jego bracia, a potem pyta: „Czy ja umrę, proszę pani? Czy ja umrę?”.

Przypomina mi się komentarz, który wczoraj widziałem pod zdjęciem syryjskiego chłopca w doniesieniu „Gazety Wyborczej” (dzisiaj tego doniesienia już nie sposób odnaleźć na głównej stronie – jest o strajku Lufthansy, kolejnych wypowiedziach Trumpa, Iskanderach w Kaliningradzie, ale o Syrii ani słowa). Jakiś słowny bandyta na forum GW napisał mniej więcej tak: „I dobrze, niech ich zabijają. Za 10 lat nie wysadzą w powietrze jakiegoś dworca w Europie”.

Nie wiem, jak z dworcami, cierpiący i zrozpaczony chłopiec też nic na ich temat nie wie. Wiem, że w normalnym świecie dziesięciolatek nie powinien zadawać takich pytań. Ale świat, w którym rzeźnikom jak Putin i Assad pozwala się na takie bestialstwa, nie jest normalny i już nigdy nie będzie.

Wiem, że mój płacz nic temu chłopcu nie pomoże. Ale nie potrafię przestać.

 

F – (K + S), czyli algorytm chrześcijańskiego miłosierdzia

Nicolas Poussin, Chrystus i jawnogrzesznica (1653)

A DZISIAJ (21-11-2016) „La Repubblica”, największy dziennik we Włoszech, cytuje na pierwszej stronie list apostolski „Misericordia et misera” [Miłosierdzie i (kobieta) nieszczęśliwa] papieża Franciszka do księży: „Wybaczcie lekarzom i kobietom, które przerywają ciążę”.

Ogień na morzu

Kadr z filmu „Fuocoammare” G. Rossiego

Fuocoammare (Ogień na morzu) w reżyserii Gianfranciego Rossiego oddaje hołd mieszkańcom Lampedusy – pierwszego miejsca, z jakim stykają się ci, którzy przeżyli przeprawę przez morze. Kamera towarzyszy lampeduskiej rodzinie w jej codziennych czynnościach, a zwłaszcza najmłodszemu jej członkowi, Samuele, który ćwiczy się w strzelaniu z procy do ptaków.