Czas walusiów

Bartosz Hlebowicz

Zawsze mnie zastanawiało, czy tandeta ludzka objawiająca się skrajnym skretynieniem i wyjałowionym zmysłem etycznym są efektem oddziaływania na mózg totalitarnej ideologii, czy też odwrotnie: skrajne skretynienie i amoralność po prostu znajdują sobie w ideologii wymówkę i schronienie.

„Aloha”, © KRYSIA KIEREBINSKI

Reklamy

Oni już tak mają

Nagrody prawe i nieprawe

Bartosz Hlebowicz

Oni już tak mają. Mierzą innych własnymi kategoriami, dlatego wszyscy wydają im się nieuczciwi i sprzedajni. Jakub Kornhauser dostał nagrodę im. Szymborskiej, a więc długopisy Kaczyńskiego natychmiast wykombinowały w swych nisko pochylonych główkach, że to nagroda za wywiad dla „Wyborczej”, za krytykowanie pana Andrzeja, prezydenta, za rzekome „szkalowanie” rodziny. Te typy tak mają. Przy tym żaden nie odniósł się do poezji laureata.

© KRYSIA KIEREBINSKI

Żadnych granic, tylko horyzonty

Stambuł 23-06-2005, fot. BH

(Urodziny i śmierć w Stambule)

 – Staliśmy się ważni – zauważa Pamuk – i to jest dobre uczucie. Czuć tę atmosferę wszędzie, od dzienników po zwykłych ludzi. Czasem jednak czuję nostalgię za starymi, dobrymi czasami, w których nikt nie mówił o Turcji i jej problemach.

Strawa II

La frutta di piazza Dalmazia, 06-06-2016

Le pesche, le albicocche, i pomodori, le ciliege – 7,30 EURO
Il giornale “La Lettura” (circa 50 pagine da godere!!!) – 0,50 EURO

Si comincia la settimana!

Rebella Zbasława!

BARTOSZ HLEBOWICZ

Rebella Zbasława!, czyli o jednym takim, co nie lubi się kąpać

(Kartka z życia Prezesa – 3 czerwca 2016)

Prezes Zbasław podniósł na chwilę oczy znad zlewu, najpierw jedno, potem drugie – znudziło go już obserwowanie pływających w kółko papierowych okręcików z biało-czerwonymi flagami i husarskimi skrzydłami zamiast żagli. Faktycznie błąkały się trochę bez sensu, zatopiwszy już wszystkie okręty przeciwnika: „messerchmitty” (tu nastąpiło drobne nieporozumienie typu ziemia-powietrze, ale to się często Prezesowi zdarza), „makrele”, „saratogi”, „obamy” i „van tellemansy”.

Śmietnisty szlak Partii Władzy

Piękny czerwcowy dzień, a my struci i przytłoczeni odpowiedzialnym zadaniem wstępujemy – po raz pierwszy w naszym życiu – do budynku Partii. Odnajdujemy, kogo trzeba. Działacz w wieku późnośrednim, nawet z niejakim zakłopotaniem, prowadzi nas do kanciapy i wyciąga z niej kilka lśniących kredowych plakatów, na których widnieją uśmiechnięte – a jednak jakoś ponure oblicza innych, podobnych mu panów w wieku późnośrednim. Ani jednej kobiety, o ile sobie dobrze przypominam. I wtedy zaświtał mi w głowie diabelski pomysł.

autor: KRYSTYNA KIEREBINSKI

Moje wspomnienie 4 czerwca 1989

Wielki Plan Chaosu

„Seppuku” (Pejac, http://www.pejac.es)

Wraz z galopującym postępem Dobrej Zmiany trzeba pewnie będzie wkrótce uchwalać, że morderców należy wsadzać do więzienia oraz że nie należy przejeżdżać staruszek przechodzących przez jezdnię na zielonym świetle.