…któryś jest w niebie

Domenico Quirico

Imigranci. Obrazki z nowego tysiąclecia.

Niepokój tego, który ocalał zaczyna już chyba przyćmiewać radość z tego, że jest się wciąż żywym. Znam to uczucie – sprawia ono, że zanurzenie się na powrót w normalności po naoglądaniu się piekła jest kolejną torturą.

Przerwać milczenie

Paolo Rumiz, „La Repubblica”, 13-11-2016

man-stylish-men-woman-women-joy (Pixabay)

 

Łatwy cel: uchodźcy nie reagują. Następnie laluś odwraca się do dziewczyny w oczekiwaniu na uznanie. Ta aż kipi z dumy. Ech, to jest dopiero mężczyzna. Oglądam się wokół. Jakiś przechodzień się śmieje. Ale w obliczu przemocy słownej większość milczy.

Jezus, czyli uchodźcy

Papież Franciszek podczas kazania w Niedzielę Palmową w Watykanie mówił o bardzo dziwnych rzeczach: miłości do bliźniego, konieczności niesienia pomocy potrzebującym, o służbie i o darze, o miłości pokornej, o porzuceniu egoizmu, który służy wzbogadzaniu się i sławie. I o uchodźcach.

Melania Mazzucco: To ty jesteś moją przyszłością

 

 

(przekład nieoficjalny)

Dziecko, które przyszło na świat w błocie, pod nowym murem

Narodziny w obozowisku Idomeni, Grecja

Ty musisz żyć. Dla samego siebie, drobne stworzenie bez imienia, które przyszło na świat pod niebem pełnym deszczu, na materacu z błota. Ale i dla nas, którzy patrzymy na ciebie wzruszeni i pełni obłudy: gotowi opłakiwać cię, gdy umrzesz, ale nie przyjąć cię, gdy żyjesz. Jesteś entym – kolejnym zbyt wielkim numerem w sumie o niezliczonych zerach. Jeżeli woda, którą cię obmyto, nie była zbyt zimna, jeżeli drobnoustroje i bakterie, które mnożą się w cuchnącym szlamie ugniatanym butami na słaniających się ze zmęczenia nogach nie zakażą rany po pępowinie, będzie to znaczyło, że i nam zostanie wybaczone.